Stworzenie trwałego połączenia różnych materiałów wymaga nie tylko odpowiedniego sprzętu, ale też fachowej wiedzy. Jedną z podstawowych wątpliwości w temacie spawania aluminium czy stali nierdzewnej jest wybór odpowiedniej osłony. Można w tej kwestii zastanawiać się - jaki gaz do migomatu będzie najlepszy? Czy zawsze warto postawić na argon? A może lepiej zdecydować się na drut samoosłonowy? Zanim odpowiemy na te pytania, musimy zastanowić się, jakie materiały będziemy łączyć oraz jaką metodę obierzemy.
Wybór gazu a rodzaj spawanego materiału
Czy spawanie aluminium migomatem będzie wymagało zastosowania innych gazów niż w przypadku stali nierdzewnej? A co w przypadku tytanu czy miedzi? Odpowiedź na te pytania nie jest jednoznaczna. Oprócz rodzaju materiału ważna jest też technika, na którą się zdecydujemy, oraz właściwości spoiny, które chcemy osiągnąć. Rezygnując z korzystania z butli, możemy zdecydować się na drut samoosłonowy, który świetnie poradzi sobie z łączeniem stali nierdzewnej i aluminium. W tradycyjnych metodach, gdyby jednak kierować się tylko rozróżnieniem na materiały, podział jest stosunkowo prosty. Spawanie stali nierdzewnej migomatem przyniesie najlepsze efekty przy zastosowaniu argonu. Niektórzy stosują tutaj także mieszankę z tlenkiem lub dwutlenkiem węgla. Argon będzie najlepszym wyborem również przy topieniu aluminium oraz metali niezależnych. Dwutlenek węgla sprawdzi się za to m.in. przy łączeniu materiałów ze stali niskostopowej.
Czym różni się technika MIG od MAG?
Nowoczesne migomaty umożliwiają pracę w oparciu o obie techniki, a także przy pomocy drutu samoosłonowego. Metody z osłoną różni przede wszystkim gaz do spawania. W przypadku techniki MAG ochronę metali stanowi najczęściej dwutlenek węgla i inne gazy aktywne, czyli takie, które wchodzą w reakcję. Technika MAG świetnie sprawdza się w przypadku pracy z niestopowymi, niskostopowymi oraz wysokostopowymi materiałami konstrukcyjnymi. W odróżnieniu od niej metoda MIG wykorzystuje osłonę z gazów szlachetnych, które nie wchodzą w reakcję. Należy do nich przede wszystkim argon oraz hel. Ta technika zalecana jest w przypadku metali podatnych na utlenianie, do których należą m.in.:
- miedź
- aluminium
- tytan.
Charakterystyka poszczególnych gazów
Jedną z najczęściej wybieranych opcji jest argon do spawania migomatem bez drutu samoosłonowego. Wykorzystuje się go m.in. ze względu na uniwersalność oraz przystępną cenę. Osłona ta świetnie sprawdza się w przypadku aluminium, stali nierdzewnej czy tytanu. Inną popularną opcją jest dwutlenek węgla. Tutaj również kluczowa jest cena, choć warto zauważyć, że w przypadku tej osłony łuk spawania jest dość niestabilny. W celu jego stabilizacji często używa się mieszanki tych dwóch gazów. Jeśli nie chcemy zastanawiać się nad wyborem osłony, warto zdecydować się na drut samoosłonowy. Nie potrzebuje on bowiem żadnych dodatków w postaci butli z argonem, tlenem bądź dwutlenkiem węgla. Samodzielnie wytwarza osłonę dzięki proszkowi, który znajduje się w rdzeniu. Drut samoosłonowy w migomatach jest alternatywą dla metod MIG/MAG. Kluczowe w tym wypadku jest dopasowanie jego długości do rodzaju spawanego materiału.